Try to love me

Czasami mam wrażenie, że znikam. Ubywa mnie kawałek po kawałku, zatracam się w niebycie. Jestem na dobrej drodze, żeby pożywienie całkowicie zastąpić kawą, plany wspomnieniami, a nieśmiałość pewnością siebie. Co mam do stracenia? Na pewno mniej niż do zyskania. Nie dowiem się, jeśli nie spróbuję. Muszę wreszcie przestać chłonąć problemy innych jak gąbka i zająć się sobą. Należy mi się! Najtrudniej pokochać samego siebie. Na szczęście już go odkryłam. Ten głosik, który szepcze mi "wyglądam beznadziejnie", albo "nie rób tego, po co, tylko cię wyśmieje". I co mi daje? Zupełnie nic. Tylko zjada moje poczucie wartości. Nie chcę, idź sobie. Nie jesteś mi potrzebny. Nie kolekcjonuję niewykorzystanych okazji.