Average

Ponad dwa lata morderczego tańca, i co? Teraz to ja skrępowałam twoje natrętne macki wciskające się w każdy mój oddech. Jak to jest być przegraną? Zdążyłam zapomnieć. Zdążyłam ostatecznie odciąć się od twoich chorych zasad, na zawsze tnąc łączące nas cokolwiek. Codziennie wyjmowałam nitkę po nitce i chociaż czasami udawało ci się z powrotem je powplatać, zdążyłam znaleźć pożądaną truciznę. Krzyżujesz bezradnie piszczele, a ja zuchwale tępię wszystkie twoje ostrza. Nie masz już broni. Wrzeszczysz ledwo słyszalnym szelestem, ale ja już nawet nie nadstawiam uszu. Nie muszę.